Zasady pomiaru DIC

Cyfrowa korelacja obrazu (DIC) jest optyczną, bezkontaktową techniką pomiarową stosowaną do wyznaczania kształtu (konturu), przemieszczenia i odkształcenia w eksperymentalnych zastosowaniach z zakresu mechaniki ciała stałego w badaniach materiałowych. Technika ta może być również wykorzystywana do wyznaczania wielkości kinematycznych punktów dyskretnych, takich jak: obroty, prędkości i przyspieszenia.

Jak sama nazwa wskazuje, DIC działa na zasadzie korelacji cyfrowo pozyskanych obrazów odkształcającej się powierzchni badanego obiektu i obrazu referencyjny, który jest traktowany jako oryginalny stan kształtu próbki (powierzchni). Odkształcenie lub przemieszczenie kształtu próbki (powierzchni) jest określane przez porównanie serii obrazów pomiarowych (serii pomiarów) względem obrazu odniesienia.